Szukając odpowiedzi

z serii "Trochę prawdy o nas samych"

Zawieszony w przestrzeni,
Pomiędzy
Podłogą a sufitem,
W lustrze oczu szukam
Prawdy o prastarej tajemnicy.

Kim jestem?
Wspomnieniem,
Postacią
Wciąż tą samą z Teatru desek.
Jednak,
Dla każdego z osobna
Obsadzoną w innej roli.
Za kurtyną powiek,
Samemu sobie często obcy.

Żyć znaczy pamiętać
Boję się śmierci – oznacza koniec pamięci.

Przeto,
Obdarty ze swej
Zwierzęcej przeszłości,
Pozbawiony życia
W kosmicznym wymiarze
Odchodzę, szukając zarodka
Własnych marzeń.