na dywaniku u Pana Boga za piecem

dlaczego milczysz, gdy pytam o ważne sprawy?

czy brak Ci odwagi by wzrok swój ku słońcu skierować?

przestań więdnąć w oparach mroku rozsianej świadomości

otwórz oczy i spójrz na mnie!

gdy z piersi wyrywa, życie nabiera znaczeń

roztrzęsiona gniewem cisza 

dryfują błahe słowa 

w niejednoznacznie spętanej sieci 

bez sensu umiera 

z czerwonej róży zrodzony 

miłości kwiat